Beschrijving

Regisseur Claire Denis begon haar carrière in de filmwereld als assistent-regisseur en werkte zo onder anderen met Wim Wenders aan diens film Paris, Texas. In 1988 maakte ze haar debuutfilm als regisseur en in de daaropvolgende jaren kwam er een tiental films van haar uit. In alle gevallen gaat het om vrij kleinschalige, persoonlijke films, waarin ze haar visie als regisseur volop tot uiting kon brengen. Een regisseur in de lijn van de ideeën van de Franse Nouvelle Vague dus, een vergelijking die des te meer opgaat als je bedenkt dat ze veel op locatie filmt. 35 rhums is in essentie ook zo’n film, een persoonlijk beeld van een vader-dochter relatie, ergens in Parijs. De film was eerder dit jaar te zien op het filmfestival in Rotterdam en draait vanaf 16 juli in Nederland in de bioscoop.

Joséphine (Mati Diop), een jonge antropologiestudente, woont samen met haar vader Lionel in een Parijse buitenwijk. Lionel is een man van weinig woorden, en die heeft hij dan ook niet echt nodig in zijn dagelijkse leven, hij is namelijk metrobestuurder. In de eenzaamheid van zijn cabine denkt hij vaak aan zijn dochter. Want met zijn dochter heeft hij een band die de band van een liefdeskoppel benadert. Zijn dochter zorgt voor hem, kookt, strijkt, en houdt het huis schoon. Hij zal dus moeten loslaten, iets wat hij ook geregeld aan Joséphine kenbaar maakt. Maar dat is nog niet zo eenvoudig, want hij weet dat de eenzaamheid ook voor hem op de loer ligt. Treffend wordt dat in beeld gebracht door de bijrol van een collega van Lionel die bij zijn pensioneringsfeestje nog droomt van de nieuw verworven vrijheid, maar na korte tijd weer bij Lionel terugstaat en niet meer weet wat hij moet beginnen.

In de flat van Lionel en Joséphine leven ook twee andere mensen die een grote invloed op hun leven hebben. Gabrielle, die duidelijk een oogje heeft op Lionel, en Noé, een jonge ambitieuze man die net zo duidelijk achter Joséphine aanzit. In 35 rhums gebeurt weinig, toch is het een film over beweging, een film over complexe relaties, een film ook die met beeld zegt wat veel andere films met woorden zouden doen. Claire Denis koos bewust voor lange trage shots om de sfeer van de film te bepalen. Het begin van de film is een lang beeld vanuit de metro op het spoor, een metro die zich een weg baant over het ijzeren spoor, een weg langs wissels en seinen, zonder duidelijk doel, net zoals de film geen eenduidig doel heeft.

35 glazen rum, dat is het mythische aantal dat Lionel ooit op een gedenkwaardige avond gedronken heeft, en er zal slechts een moment zijn waarop dat weer gebeurt, namelijk wanneer Joséphine zal trouwen en haar vader zal verlaten. Deze thematiek is gebaseerd op een verhaal uit het leven van de regisseur zelf, en wordt voortreffelijk verbeeld door een getalenteerde verzameling acteurs.

De film is een intimistisch en sfeervol portret van een goed geïntegreerd multicultureel gezin. Realistische cinema zoals er de laatste tijd wel meer uit Frankrijk komt. 35 rhums doet denken aan films als La graine et le mulet en La petite Jérusalem maar heeft tegelijkertijd iets geheel eigens. Claire Denis weet met behulp van beeld en muziek de juiste snaar te raken. Het is aan de kijker om de personages verder in te kleuren, want 35 rhums biedt slechts de schetsen ervan aan. Maar wel op zo’n manier dat die personages en hun emoties levensecht zijn.