Beschrijving

De derde film van regisseur Christophe Blanc is een thriller over een man die op het eerste gezicht alles heeft wat hij maar wensen kan. Een goede baan als dealer van luxe auto’s, een mooi huis, een mooie vrouw, een dochter. Maar dat alles wordt hem ineens afgenomen, als in een soort moderne versie van de Bijbelse verhaal over Job. De hoofdrol in Blanc comme neige wordt gespeeld door acteur François Cluzet, die afgelopen jaar nog voor maar liefst twee films genomineerd werd voor een César in de categorie beste acteur. De film had een budget van 6,5 miljoen euro, maar stelde teleur in de Franse bioscopen, met slechts zo’n 127.000 bezoekers.

Maxime (François Cluzet) ziet zichzelf als de perfecte zakenman. Hij heeft voor zover hij weet nooit iemand bedrogen of afgezet en is een succesvolle autodealer, die prijs na prijs wint. Ook op persoonlijk vlak gaat het hem voor de wind. Een mooie vrouw, een luxueus huis, een lief dochtertje. Hij denkt dat hij al zijn succes aan zijn eigen inzet en integere karakter te danken heeft. Maar zijn compagnon, Simon, blijkt minder eerlijk. Hij heeft contacten met louche zakenlieden en komt in de problemen. Wanneer Simon wordt vermoord, richten geldeisers hun pijlen op Maxime, ondanks dat hij stelt dat hij niets wist van de activiteiten van zijn zakenpartner. Maxime dient snel met geld over de brug te komen als hij zijn vreedzame leven wil voortzetten.

De opzet van de film is veelbelovend. Een man die denkt dat hij eerlijk en rechtvaardig gehandeld heeft, wordt plotseling geconfronteerd met een onbekende kant van zijn compagnon en moet boeten voor iets waar hij geen weet van had. Als een soort moderne Job dreigt hij alles wat hij had opgebouwd in een klap kwijt te raken. Met behulp van zijn twee ‘mislukte’ broers probeert hij zijn straatje schoon te vegen. Wanneer daarbij alles mis gaat, komen enkele tekortkomingen van het scenario aan het licht. De reacties van Maxime zijn weinig logisch en de afloop van de film geeft te denken. In de tweede helft lijkt Blanc comme neige soms meer op een klucht dan op een spannende thriller.

François Cluzet speelt ongeveer eenzelfde soort rol als in de film Tell no one van Guillaume Canet. Daar speelde hij echter een stuk overtuigender, vooral omdat het verhaal dat aan de film ten grondslag lag (naar een boek van Harlan Coben) veel geloofwaardiger was.

Ondanks dat het verhaal nu op belangrijke schakelpunten duidelijk wat olie mist, is Blanc comme neige echter geen slechte film. Op sommige momenten, zoals de actiescènes in de parkeergarage, wordt duidelijk waar de kracht van regisseur Blanc ligt. Juist ook door de wat bizarre verwikkelingen blijft de voorspelbaarheid van de film laag, zodat je tot het eind geboeid blijft. Wanneer Christophe Blanc nog wat meer aandacht aan het scenario had besteed en de acteurs in het laatste deel wat beter had aangestuurd, zou het een van de betere Franse films van het jaar geworden zijn. Nu blijft het een redelijke thriller, maar ook niet meer dan dat.