Beschrijving

Met De vrais mensonges gaat regisseur Pierre Salvadori verder op de weg die hij al ingeslagen was. Het is namelijk net als zijn vorige films een romantische komedie, waarbij hij zelf ook verantwoordelijk was voor het schrijven van het scenario. Aan de film ligt een veelgebruikt thema ten grondslag, het thema van de persoonsverwisseling – oftewel het ‘qui pro quo’, wat al in de 17e eeuw populair was bij toneelschrijvers. In veel opzichten lijkt deze film dan ook wel op een toneelstuk. Pierre Salvadori liet zelfs in een van de appartementen nog extra rode gordijntjes ophangen om de illusie te versterken. De hoofdrol in de film is voor Audrey Tautou, die al eerder met Salvadori werkte, in Hors de prix.

Émilie (Audrey Tautou) heeft samen met een compagnon een kapsalon. Op een dag ontvangt ze een anonieme liefdesbrief van haar werknemer, de verlegen klusjesman Jean. Ze gooit de brief onder diens toeziend oog in de prullenbak. Kort daarna spreekt ze haar moeder Maddy echter, die steeds minder goed lijkt te kunnen omgaan met het feit dat haar man haar vier jaar ervoor verlaten heeft voor een jong meisje. Om haar moeder op te vrolijken besluit Émilie de anonieme brief over te typen en naar haar moeder te verzenden.

Dat blijkt erg succesvol en Maddy fleurt helemaal op. Ze trekt weer mooie kleding aan en ziet in iedere man haar geheime aanbidder. Maar wanneer er geen vervolgbrieven komen vervalt ze al snel weer in depressieve buien. Émilie zal dus meer brieven moeten schrijven, maar heeft moeite de juiste toon te raken. Een beetje alcohol biedt evenwel uitkomst. Op een dag, als Jean besluit om een van Émilies brieven zelf door de bus te gaan doen in plaats van met de post mee te geven, ziet Maddy hem weglopen, en denkt ze haar geheime aanbidder te hebben gevonden. Zo raakt Jean in een nog lastiger pakket, want hij zal nooit durven toegeven dat hij het was die de eerste brief aan Émilie schreef.

De vrais mensonges moet het niet hebben van uitgesproken komische situaties, maar eerder van subtiele humor. Salvadori weet op sommige momenten het niveau van zijn eerdere film Hors de prix te halen, op andere momenten zakt het geheel echter wat in. Het personage van Jean is met name interessant, en had nog wel wat meer uitgediept mogen worden. Hij blijkt namelijk een wel heel bijzondere klusjesman, die zijn goede baan inruilde voor het simpele werk in de kapperszaak.

Van een film als deze gaan er in Frankrijk dertien in een dozijn. De vrais mensonges valt op door enkele komische noten, maar overtuigt niet helemaal. Leuk is de verwijzing naar 17e eeuwse toneelstukken, bijvoorbeeld door de muziek die Jean luistert en zijn wollige taalgebruik. Een goede komedie onderscheidt zich vooral van de rest door een goede timing van de regisseur- en in dat opzicht stelt Salvadori niet teleur. Een paar goede bijrollen – met name die van Paulette (Judith Chemla) – maakt het geheel af. Audrey Tautou is in haar element, net als in Salvadori´s eerdere film niet als zoetsappig Amélie-personage, maar als wat neurotische control-freak. Over een ding heeft Émilie echter niet de controle; de emoties van andere mensen, die laten zich immers niet sturen.