Beschrijving

Indochine is de Franse variant op films als Apocalypse now en The deer hunter. Waar laatstgenoemde films de Amerikaanse Vietnamoorlog behandelen, behandelt Indochine de voorgeschiedenis, de Franse Vietnamoorlog. De film kreeg een Oscar voor beste buitenlandse film, en actrice Catherine Deneuve werd genomineerd voor een Oscar voor haar hoofdrol.

De film gaat over het einde van de Franse koloniale tijd in het huidige Vietnam. Eliane Devries (Catherine Deneuve) runt in haar eentje een rubberplantage in de Franse kolonie Indochina. Ze heeft een adoptiekind, Camille, de dochter van twee van haar vrienden die in een auto-ongeluk om het leven zijn gekomen. Het verhaal begint in de jaren 30, als Eliane de jonge officier Jean-Baptiste tegenkomt en een affaire met hem heeft. De twee verliezen elkaar uit het oog, maar als jaren later Camille in een straatrel gered wordt door Jean-Baptiste, wordt Camille op slag verliefd op hem. Eliane probeert de twee uit elkaar te houden door een overplaatsing voor Jean-Baptiste te regelen. Gelijk wordt ook het gearrangeerde huwelijk van Camille met een jonge communistische inlander uitgevoerd. Deze geeft Camille echter al na een dag de vrijheid om naar Jean-Baptiste op zoek te gaan.

De laatste helft van de film bestaat uit de tocht van Camille door het Vietnamese land, haar ontsnapping met Jean-Baptiste uit een slavenkamp, en de vlucht na haar moord op een Franse marinier. Indochine heeft prachtige beelden van het Vietnamese land, en geeft subtiele verwijzingen en commentaar op de Franse aanwezigheid in het gebied. Bij tijd en wijlen druipt de decadentie van het leven van de Franse machthebbers ervan af, en door de portrettering van de Franse personages lijkt partij te worden gekozen voor de vrijheidsstrijd van een deel van de Vietnamese bevolking.

Dat Indochine een Oscar heeft gewonnen is niet verwonderlijk. De sfeer van de film is erg Amerikaans, en daardoor ook on-Frans. Door een wat haperend begin, met tijdsoverbruggingen van meerdere jaren, is de eerste helft van de film moeilijk te verteren. Vooral de wat stijve Catherine Deneuve wekt in het begin weinig sympathie, en het is voor de kijker moeilijk zich in de personages in te leven. Deze afstandelijkheid van de film wordt in het tweede deel enigszins goedgemaakt, door wat dramatische wendingen en spannende gebeurtenissen. Het acteerwerk komt soms ook wat te dramatisch en geromantiseerd over, hetgeen het vermoeden versterkt dat de film toch vooral voor de thematiek met een Oscar is beloond.

Voor liefhebbers van dramatische geschiedenisfilms met epische trekken is de film zeker het bekijken waard. In het licht van de Franse moeilijkheid (of onmogelijkheid) om echt af te rekenen met het koloniale verleden (kijk ook naar de hedendaagse problemen met het Algerijnse verleden) is de film misschien wat te licht bevonden. Het neemt nog steeds geen uitgesproken standpunt in ten opzichte van de Franse aanwezigheid in het gebied. Daar is de invloed van persoonlijke gebeurtenissen en karaktertrekken van de hoofdpersonnages in de film te groot voor.