Beschrijving

Toen Philippe Godeau de rechten voor het autobiografische boek Le dernier pour la route van Hervé Chabalier kocht, was dat niet met de intentie om het boek zelf te verfilmen. Godeau was jarenlang procudent (Le huitième jour, Danse avec lui), en besloot pas na enkele gesprekken met andere regisseurs om de film zelf te maken. Het is dus zijn eerste film als regisseur en scenarist, en het gaf hem zoveel voldoening dat hij niet uitsloot dat er meer van zijn hand zullen volgen. Le dernier pour la route (vrij vertaald: ‘Nog een laatste glas’) is het waargebeurde verhaal van een succesvolle journalist die probeert af te komen van een alcoholverslaving. De hoofdrol van de film is weggelegd voor François Cluzet, die voor zijn rol ook een Césarnominatie kreeg.

De journalist Hervé verlaat zijn hectische leven in Parijs en meldt zich bij een afkickkliniek in het rustige en landelijke Aix-les-Bains, waar praktisch de hele film zich afspeelt. Hij past zich aan de strakke discipline van de kliniek aan, en wordt geplaatst in een groepje gelijkgestemden, met wie hij zijn ervaringen en moeites moet delen. In het begin is hij nog afstandelijk en emotieloos, maar langzaamaan geeft hij zich bloot, en leert hij omgaan met zijn ziekte. Hij bouwt vooral een band op met kamergenoot Pierre en Magali (Mélanie Thierry, Babylon A.D.), een 23-jarige jonge vrouw met de nodige problemen. Zijn belangstelling in haar is voor een deel van vaderlijke aard, maar er blijkt ook de nodige seksuele aantrekkingskracht.

Gaandeweg in de film komt het verleden van Hervé af en toe om de hoek kijken met behulp van flasbacks, en zo wordt duidelijk hoe de drank het leven van hem, zijn vrouw en zijn zoon aantastte. De vraag of het allemaal nog goed komt in het gezin is er een voor later, maar tijdens een bezoek geeft zijn vrouw duidelijk aan dat het leven zonder hem haar een stuk meer rust geeft. Le dernier pour la route laat op een betrokken manier zien dat drankverslaving niet iets is dat op te lossen valt, maar dat het in feite een ongeneeslijke ziekte is, waar je alleen met de nodige wilskracht weerstand tegen kunt bieden.

De film focust sterk op het leven van de hoofdpersoon, en daardoor komen de andere personages er wat bekaaid vanaf. Het was de diepte van de film misschien ten goede gekomen als de rol van bijvoorbeeld Magali en Pierre nog iets meer in beeld gebracht zou zijn. Toch levert Godeau met zijn eerste film een behoorlijke prestatie af, omdat het een film is die een sterke indruk achterlaat na het kijken. Dat is ook voor een deel te danken aan acteur François Cluzet, die inmiddels een aardige staat van dienst in de Franse cinema begint te krijgen (L’été meurtrier, L’adversaire, Ne le dis à personne, Paris). Le dernier pour la route is bovenal ook een hoopvol portret van een man die met iets vecht dat groter is dan hemzelf, een man die zijn angsten en gevoelens onder ogen komt en zonder te bezwijken het leven opnieuw leert te waarderen.