Beschrijving

Net als zijn vrienden en collega-filmcritici Chabrol, Godard en Truffaut, maakte Eric Rohmer rond 1960 zijn eerste film. Maar in tegenstelling tot bij hen, betekende die film geen direct commercieel of artistiek succes voor Rohmer. Le signe du lion kreeg pas later een zekere herwaardering. Toch blijft het een buitenbeentje in Rohmers verdere oeuvre. Hij zou vooral bekend worden als een regisseur die in zijn films veel gebruikmaakte van taal, en zijn personages dan ook veel tegen elkaar liet praten. In Le signe du lion ontbreekt dat nog grotendeels, en probeert hij meer aandacht aan het verhaal te geven. In die poging ligt misschien de verklaring voor het gebrek aan succes van deze film, want aan dat verhaal mankeert nog wel het een en ander.

Pierre Wesselrin (Jess Hahn) is een wat armoedige, mislukte musicus, die grotendeels leeft van het geld van zijn rijke vrienden. Hij is van Amerikaanse komaf, maar zoekt zijn geluk in Parijs. Op een morgen krijgt hij bericht dat zijn tante uit Oostenrijk is overleden en dat hij mogelijk veel geld zal erven. Zijn tante had namelijk enkele fabrieken en plantages in bezit. Direct daarop nodigt hij al zijn vrienden uit voor een groot feest, bij hem thuis. Maar niet lang daarna krijgt hij te horen dat hij door zijn tante onterfd was, en dat zijn enige neef alles zal krijgen. Al snel raakt Pierre dan aan lager wal, wanneer al zijn vrienden de stad verlaten voor de zomervakantie en hij uit al zijn onderkomens geschopt wordt. Hij moet zich op straat zien te redden.

Centraal in Le signe du lion staat het thema van lotsbestemming, gekoppeld aan de astrologie. Wie volgens Pierre onder een goed gesternte geboren is heeft grote kans op geluk. Hij leeft geheel volgens die filosofie, en wacht zelf lui en werkeloos af wat het lot hem brengt. Hij gelooft dat hij tegen zijn veertigste of erg rijk zal worden, of juist volledig in de misère zal raken.

De film verloopt in een nogal traag – soms te traag – tempo, en veel momenten worden gewijd aan het tonen van de transformatie die Pierre ondergaat, van vrolijke en sociale man tot arme clochard. Rohmer weet met de keuze van de filmlocaties de geestelijke gesteldheid van Pierre goed over te brengen. We zien Pierre gaandeweg dan ook steeds vaker vertwijfeld over de kades van Parijs struinen, op zoek naar eten en een slaapplaats. Le signe du lion is vooral geslaagd in de weergave van het tijdsbeeld. In de grote stad Parijs is er een duidelijke lijn tussen rijkdom en armoede, en leven burgers en bedelaars op gespannen voet met elkaar. Tegelijk is de stap van rijk naar arm een kleine, en is er weinig voor nodig om iemand naar het randje van de afgrond te doen afglijden. De film is in zekere zin een soort tragikomedie, en laat zien hoe een man langzamerhand wegzakt in een vicieuze cirkel van armoede, verwaarlozing en dronkenschap.