Beschrijving

Met dank aan het succes van de film Les roseaux sauvages kwam ook deze film die een jaar eerder werd gemaakt iets meer in de belangstelling te staan, onder meer door een release in de Verenigde Staten. Dat is helemaal terecht, want ook in Ma saison préférée toont Téchiné zijn meesterschap. Uiteraard wordt hij daarbij geholpen door de sterke rolbezetting: Catherine Deneuve en Daniel Auteuil spelen zus en broer in deze persoonlijke en gevoelige dramafilm. Hun sterke spel en de op het oog losse maar tegelijk zorgvuldig geconstrueerde opbouw van de film maken het tot meer dan een portret van een familie: het is in zekere zin het portret van de band tussen iedere broer en zus.

Omdat ze te oud is om op zichzelf te wonen, verruilt Berthe haar huisje op het platteland voor de moderne woning waar haar dochter van middelbare leeftijd samen met man, dochter en adoptiefzoon woont. In een poging om de familiehereniging compleet te maken, nodigt dochter Emilie (Catherine Deneuve) haar broer Antoine (Daniel Auteuil) uit voor het kerstdiner. De twee hebben elkaar lang niet gezien, vooral ook omdat de man van Emilie weinig op heeft met de extraverte en ongedwongen Antoine. Antoine neemt zich voor niets te zeggen dat eventueel verkeerd kan vallen, maar als Berthe na afloop over haar nalatenschap begint te praten, ontstaat er een ruzie tussen Antoine en de man van Emilie. Als gevolg daarvan wil Berthe weer op zichzelf gaan wonen, en kiest Emilie ervoor om te scheiden van haar man. Ze leeft eerst in een hotel, maar trekt later bij Antoine in. Ze begeleiden hun moeder naar een bejaardentehuis, en samen ontdekken ze de hoogtes en dieptes van hun relatie als broer en zus.

André Téchiné schijnt eens gezegd te hebben dat je in fysiek en moreel opzicht wel opgroeit maar emotioneel gezien niet. Dat idee komt in Ma saison préférée duidelijk naar voren in de relatie tussen Antoine en Emilie. Hun band is er een als pubers met elkaar hebben: het ene moment kunnen ze als broer en zus bijna intiemer zijn dan in een liefdesrelatie, het andere moment komen verborgen frustraties en oud zeer de rust ruw verstoren. Antoine kijkt op tegen zijn oudere zus, en hij heeft nooit kunnen accepteren dat ze haar eigen weg in het leven is gegaan.

De film is ingedeeld in vier hoofdstukken die de vier seizoenen en de band tussen Antoine en Emilie reflecteren. Doordat de relatie tussen hen constant evolueert, verkrijgt Ma saison préférée de typische authenticiteit die we ook van andere films in het oeuvre van de regisseur kennen. Daarbij komt dat de film zich niet exclusief op de twee hoofdpersonen richt, maar ook de levens van de bijpersonen er op een overtuigende manier bijhaalt. Zo wordt het verschil tussen de generaties duidelijk. De jongere generatie, vertegenwoordigd door dochter Anne, adoptiefzoon Bruno en Khadija, de mooie secretaresse van hun ouders, staat zo recht tegenover de traditioneel opgevoede oudere generatie. Téchiné is als een observant aan de zijlijn, hij dirigeert niet maar hij registreert. En passant geeft hij ook nog een beeld op de consequenties van het moderne leven voor traditionele familieverhoudingen.

Dit alles zorgt voor een subtiele en genuanceerde film die het niet moet hebben van een vastomlijnd plot maar van de zorgvuldige portrettering. Dwars door de problemen van dit gezin schijnen de problemen van andere gezinnen, van vroeger, van nu en van later.