Beschrijving

In ongeveer vijf minuten de titel van de film verbeelden: “Parijs” en “houden van”. Dat is wat in totaal 22 bekende en minder bekende regisseurs in 18 korte episodes ieder op geheel eigen wijze hebben getracht. Ondanks de verscheidenheid aan filmmakers (en dus aan filmstijlen), is Paris, je t’aime een vrij consistent geheel, met de nodige hoogte- en dieptepunten.

In Paris, je t’aime, gerealiseerd naar een idee van Tristan Carné, krijgt de kijker een prachtig overzicht van hedendaagse regisseurs en hun kijk op films, acteurs, en natuurlijk de stad Parijs. Het gaat te ver om alle 18 episodes van deze film hier te benoemen, maar er zijn enkele stukken die er met kop en schouders bovenuit steken. Elke episode speelt zich in een ander stadsdeel af. Bruno Podalydes trapt af in Montmartre met een redelijk geslaagd getuigenis van een van de mindere kanten van Parijs: de drukte en het gebrek aan parkeerruimte. Van Montmartre gaat het naar de kades aan de Seine, waar Gurinder Chadha (van Bend it like Beckham en Bride and Prejudice) een ontmoeting tussen een jongen en een meisje en hun beweegredenen bijzonder realistisch en tastbaar in beeld brengt. Na een wat tegenvallende episode van Gus van Sant in le Marais gaat het naar de broers Ethan en Joel Coen die op surrealistische wijze een toerist plaatsen in een fenomenale scene op metrostation les Tuileries. Indringende cinema zit er ook tussen. Zo is er het deel Bastille van Isabelle Coixet, met een voice-over à la Jean-Pierre Jeunet, over een man die zijn vrouw wil vertellen dat hij van haar wil scheiden, maar zich bedenkt als hij net daarvoor hoort dat ze een dodelijke ziekte heeft. Net zo dramatisch en pakkend is het deel dat er op volgt, Place des Victoires, met Juliette Binoche als moeder die het overlijden van haar zoon niet lijkt te kunnen verwerken. De tegenstelling met het volgende deel kan niet groter, want wat volgt is een fantastische, uiterst vermakelijke episode (Tour Eiffel) met een lachwekkende mime-scene van Sylvain Chomet (regisseur van het voor twee Oscars genomineerde Les Triplettes de Belleville).

Andere opmerkelijke episodes van Paris, je t’aime zijn Faubourg Saint-Denis (regisseur Tom Tykwer, Lola Rennt), met actrice Nathalie Portman en Place des Fetes, over een toevallige ontmoeting tussen een slachtoffer van een steekpartij en een hulpverlener, die elkaar al eens eerder blijken te zijn tegengekomen. Echte uitschieter in negatieve zin is Quartier de la Madeleine, met acteur Elijah Wood (Lord of the Rings), een duister en nogal uit de toon vallend filmpje over vampiers en hun voorliefde voor bloed.

Al met al is Paris, je t’aime een boeiende melange van korte films met als rode draad Parijs en de liefde. Wat op het eerste gezicht een onhaalbaar idee lijkt, wordt toch een geslaagd project: één lange film maken door 18 losstaande episodes met totaal verschillende stijlen aan elkaar te plakken, het had slechter kunnen uitpakken. Het grootste deel van de episodes is van uitstekende kwaliteit en zo biedt de film een mooi overzicht van de huidige internationale cinema en de verschillende filmstijlen en technieken waar regisseurs zich van bedienen. Deze film is een grote aanrader voor mensen die van Parijs houden.