Beschrijving

US meets France, in deze tweede speelfilm van Gérald Hustache-Mathieu. Het is een bekend fenomeen in de VS, films over geïsoleerde dorpen waar een vreemdeling komt om een moord op te lossen. Ook Frankrijk heeft van zulke desolate gebieden, en de regisseur gebruikt dit gegeven voor een film waarin hij verschillende genres mengt en en passant knipoogjes uitdeelt naar Amerikaanse filmmakers als David Lynch en de gebroeders Coen. De hoofdrol in de film is voor de inmiddels behoorlijk ervaren acteur Jean-Paul Rouve, die in de huid kruipt van een schrijver die hoopt inspiratie op te doen na de dood van een lokale ster die geloofde dat ze de reïncarnatie van Marilyn Monroe was.

De lokale schoonheid Martine Langevin (Sophie Quinton), met als artiestennaam Candice Lecoeur, wordt nabij het plaatsje Mouthe dood gevonden onder een laag vers gevallen sneeuw, met een potje pillen in haar hand. Ze was beroemd vanwege haar rol als weervrouw op een regionale zender, maar nog het meest met haar rol als boegbeeld van het kaasmerk ‘Belle de Jura’. Op de dag dat haar levenloze lichaam ontdekt wordt, komt detectiveschrijver David Rousseau toevallig vanuit Parijs naar het stadje voor een erfeniskwestie.

Hij ruikt inspiratie voor een nieuw boek en gaat op onderzoek uit. Dat ze gevonden wordt in een stukje niemandsland op de grens met Zwitserland is bijvoorbeeld opmerkelijk, net als het feit dat haar mobieltje kwijt is. Wanneer David ontdekt dat het laatste deel van haar dagboek ook verdwenen is en hij met haar psycholoog gaat praten komt hij een merkwaardige overeenkomst tussen Candice en Marilyn Monroe op het spoor. Beiden waren op dezelfde dag geboren, en in de relaties die Candice aanknoopte met mannen lijkt ze veel op haar Amerikaanse tegenhanger. Aan David de taak om de lijntjes te verbinden tussen de mannen in haar leven – haar sportieve ex-man, een boekenrecensent bij het televisiestation, haar psycholoog, een opkomende politicus. David vermoedt dat er meer aan de hand is en raakt er ook nog eens van overtuigd dat iemand het op hem zelf voorzien heeft.

Poupoupidou maakt slim gebruik van de naargeestige omgeving waarin het gefilmd is. Het dik besneeuwde landschap doet wat on-Europees aan, net als de veelkleurige personages en de schimmige locaties. Het slagen van de film is echter nog wel het meest te danken aan Hustache-Mathieus goed getimede mix van drama, spanning, zwarte komedie en romantiek. Met behulp van flashbacks, die via dagboekfragmenten geïntroduceerd worden, krijg je steeds meer een beeld van het leven van Candice, die zoals haar grote voorbeeld Marilyn Monroe slecht bestand bleek tegen de aandacht die haar mooie uiterlijk teweegbracht. De manier waarop David te werk gaat om de waarheid te achterhalen, daarbij geholpen door de politieagent Bruno, oogt misschien wat onrealistisch, maar versterkt de sfeer van de film enorm. De ontknoping van het verhaal komt wel wat plotseling in vergelijking met de tijd die genomen wordt om er naar toe te werken

Als je houdt van de vaak wat mystieke en schimmige Amerikaanse films over verlaten dorpjes vol eigenaardige lokale bewoners en onopgeloste misdaden zal deze film niet tegenvallen. Dat komt vooral door de toepasselijke soundtrack, de sfeervolle beelden en het degelijke acteerwerk van de hoofdrolspelers. De film is meer dan een hommage aan of herhaling van Amerikaanse voorbeelden als Twin Peaks en Fargo. Hustache-Mathieu weet elementen uit dit soort films samen te voegen met elementen uit de Franse filmtraditie, wat vooral qua sfeer een bijzondere mengeling oplevert. Poupoupidou laat zien dat het misdaadgenre in Frankrijk nog altijd springlevend is.