Beschrijving

Je baan opzeggen en een boerderij kopen, ver weg van de bewoonde wereld in een ruige maar prachtige omgeving, het zal voor veel mensen bij een droom blijven. Regisseur Christian Carion laat het zijn hoofdpersoon doen in de film Une hirondelle a fait le printemps. Niet helemaal zonder reden, de regisseur komt namelijk zelf uit een boerenomgeving. Het is de eerste film die hij maakt, en hij had de beschikking over niet de minste acteurs. Als eerste Mathilde Seigner, bekend van Harry, un ami qui vous veut du bien, maar ook oudgedienden Michel Serrault (1928-2007) en Jean-Paul Roussillon (1931) komen opdraven. De film trok ruim twee miljoen Fransen naar de bioscoop, en werd ook in de Verenigde Staten goed bezocht.

Sandrine (Mathilde Seigner) geeft computercursussen maar is het drukke leven in Parijs zat. Ze wil een oude kinderdroom uit laten komen en schrijft zich in voor een omscholing tot agrariër. Zo komt ze in contact met Adrien, een oude boer in de Vercors, die genoeg heeft van het harde boerenleven en zijn boerderij wil verkopen. Er is echter wel een voorwaarde, hij wil nog zo’n anderhalf jaar op de boerderij blijven wonen. Omdat er ruimte genoeg blijkt te zijn, gaat Sandrine akkoord, en ze begint direct vol goede moed aan het omvormen van de boerderij tot een modern bedrijf. Haar computerkennis komt goed van pas, via internet verhuurt ze een gîte en ook gebruikt ze het internet om haar geitenkaas te verkopen. Maar het is op Les balcons du ciel – zoals ze de boerderij noemt – niet altijd zomer, sterker nog, de winters zijn streng, zwaar, eenzaam, en niets voor een alleenstaande stadse vrouw. In de zomer komt ex-geliefde Gérard nog even langs voor wat afleiding, ’s winters ligt er een dik pak sneeuw tussen de boerderij en de buitenwereld. Ook Adrien zorgt voor problemen, hij houdt zijn gedachten meestal voor zich en loopt niet over van vriendelijkheid. Dat leidt natuurlijk geregeld tot botsingen.

Het verhaal dat Une hirondelle a fait le printemps probeert te vertellen is niet bijster origineel, maar dat wordt goedgemaakt door de prachtige beelden in documentairestijl, degelijke acteerprestaties en de muziek van Philippe Rombi. Uit alles blijkt dat regisseur Carion een plattelandsliefhebber is. Met oog voor detail weet hij te verbeelden hoe een stads meisje aangetrokken wordt door de rust en ruimte en hoe ze daarin haar bestemming uiteindelijk vindt. Wat haar precies aantrekt blijft in het midden, is het de parachutist die als een balletdanser door de lucht zweeft, zijn het de geiten, de groene velden, de bergen, of misschien wel de afzondering.

Het samenspel tussen acteurs Serrault en Seigner zorgt voor een juiste verdieping van de film, en af en toe ook voor een glimlach. In het begin zijn er de stille irritaties tussen de twee, die langzamerhand overgaan in respect en zelfs genegenheid. Het verleden dat de oude boer blijft achtervolgen wordt zonder onnodig te romantiseren én zonder onnodig te dramatiseren bij het verhaal betrokken.

De plattelandsfilm begint zo langzamerhand een apart genre te worden binnen de Franse film, en voor films als C’est quoi la vie en Le fils de l’épicier doet deze film zeker niet onder. Een mooie zomeravondfilm die laat zien wat het met je kan doen als je nu eens wel je dromen probeert waar te maken.