Beschrijving

In Une vieille maitresse neemt regisseur Catherine Breillat (in 2005 nog getroffen door een herseninfarct) de kijker mee naar het Parijs van 1835, waar de Franse adel de eens zo verheven zeden heeft ingeruild voor een libertijnse levensstijl.

De film bevat verschillende verwijzingen naar Choderlos de Laclos’ chef-d’oeuvre Les liaisons dangereuses. Tegelijk is het een verfilming van een boek van Barbey d’Aurevilly. Het verhaal speelt zich zogezegd af in de nasleep en navolging van de in het boek van Laclos gebezigde levensstijl. De libertijn Ryno de Marigny, gespeeld door de onbekende Fu’ad Ait Aattou, is verloofd met de jonge en in de liefde onervaren Hermangarde, kleindochter van markiezin de Flers. Hij staat in Parijs bekend om zijn losse leven, en zijn verhouding met Vellini (Asia Argento), een uit Spanje afkomstige, flamboyante vrouw. De grootmoeder van Hermangarde hoort ook van deze verhalen over de jonge aristocraat, en wil er dan ook het hare van weten. Ze hoort hem langdurig uit over zijn 10 jaar durende relatie met Vellini. Door middel van een flash-back vertelt Ryno zijn enerverende verhaal. Hoe hij Vellini ontmoette, dat ze eerst niets van hem moest hebben, hoe hij haar uiteindelijk toch voor zich won, en hoe ze uiteindelijk verwikkeld raakten in een spel van wederzijdse aantrekkingskracht en afstoting. Als Ryno vervolgens aangeeft het contact met Vellini te hebben verbroken en naar het platteland buiten Parijs te willen verhuizen is de markiezin de Flers gerustgesteld. Het vervolg speelt zich af in een kasteeltje aan de kust. Daar lijkt het jonge stel een rustig leven tegemoet te gaan. Maar dan blijkt Vellini Ryno niet los te kunnen laten.

Une vieille maitresse geeft een geslaagd beeld van het adellijke leven halverwege de 19e eeuw in Frankrijk. Het verval van de zeden, de roddels, intriges en liefdesverhoudingen spelen een grote rol in dit kostuumdrama. Het camerawerk en de behandeling van het plot maken de film tot een goed te volgen en interessant werk. Toch stelt de film wel wat teleur op enkele punten. Hoewel de hoofdpersonen Ryno en Vellini goed neergezet worden door de acteurs, en de onderlinge relatie en aantrekkingskracht overtuigend in beeld worden gebracht, is vooral de acteur achter Ryno wat ongeloofwaardig. Het feit dat hij in zijn dagelijkse leven fotomodel is, en een zeer jong uiterlijk heeft werkt daar aan mee. Het is gedurende de film moeilijk voor te stellen dat het personage op zeker moment al een tien jaar durende relatie met Vellini achter de rug heeft, en dan ook als rond de dertig wordt neergezet. In de flash-back, als begin twintiger, speelt hij stukken overtuigender. De volwassenheid die hoort bij een tien jaar oudere man die veel heeft meegemaakt ontbreekt bij hem.

Ondanks dat is de film wel het bekijken waard. Als tijdsdocument geeft het een interpretatie van het leven van de Franse adel enkele tientallen jaren na de Franse revolutie. Asia Argento speelt een mooie rol als geheimzinnige, Spaanse verleidster. Door de belichting, de prachtige kostuums en het fraaie interieur van de huizen, lijken de personages van de film zo weggelopen te zijn uit de kleurige schilderijen van de 19e eeuw van bijvoorbeeld Goya. Als laatste mag ook de schitterende muziek van Rossini, Purcell en Beethoven niet onvermeld blijven.