Beschrijving

Pitof, een pseudoniem van Jean-Christophe Comar, is de man die in Frankrijk en daarbuiten al jarenlang bekend staat om zijn special effects. Met name op het gebied van de digitale effecten was hij een pionier in Frankrijk. Hij nam het digitale gedeelte van de film Delicatessen voor zijn rekening. Later zou hij ook nog samenwerken met de makers hiervan, Marc Caro en Jean-Pierre Jeunet (van Amélie) voor de films La cité des enfants perdu en Alien: Resurrection. In 2001 kwam Pitof met zijn regiedebuut, de fantasy-thriller Vidocq, waar op zijn beurt Marc Caro ook een bijdrage aan leverde. Geheel in Pitofs stijl was het de allereerste film ter wereld die volledig digitaal, met de nieuwste techniek was opgenomen. In Vidocq speelt Gérard Depardieu de rol van Eugène François Vidocq, een historische figuur die de eerste directeur van de Sûreté Nationale was. De gebeurtenissen in de film zijn voor het grootste deel echter fantasie.

Tegen de achtergrond van de Franse revolutie van 1830, de zogenaamde ‘Juli revolutie’, maakt Vidocq, een privé detective, jacht op de moordenaar van drie belangrijke mannen in Parijs. Stukje bij beetje ontrafelt hij de ingenieuze gebeurtenissen die geleid hebben tot de dood van de drie mannen. Hoe dichter hij echter in de buurt van de dader komt, hoe gevaarlijker het wordt. Uiteindelijk komt hij in een gevecht tegenover de gemaskerde dader te staan, die de Alchemist genoemd wordt. De verhalen gaan over hem dat hij de zielen van mensen in zich opneemt om zo eeuwig jong te blijven. Als Vidocq tijdens het gevecht verdwijnt, gaat de jonge journalist en biograaf van Vidocq, Etienne Boisset, op zoek naar de Alchemist. Niet iedereen werkt met hem mee, zelfs de partner van Vidocq lijkt niet echt zijn best te doen om meer over de dood van Vidocq te weten te komen. Met al het doorzettingsvermogen dat Boisset heeft, komt hij echter steeds dichter bij de waarheid omtrent de mysterieuze Alchemist en zijn gruwelijke praktijken.

Wie denkt dat Hollywood het patent heeft op spannende fantasy-thrillers heeft het mis: Pitof bewijst dat Frankrijk het ook kan. Al vanaf het begin zit de kijker midden in het verhaal en door middel van flashbacks wordt duidelijk hoe het verhaal in elkaar zit. Op het moment dat de biograaf, Boisset, iemand ondervraagt over gebeurtenissen omtrent Vidocq, worden die gebeurtenissen getoond. Zo ben je precies op de hoogte van wat Boisset weet. De film beweegt van de ene naar de andere actiescene, verliest zichzelf gelukkig niet in allerlei onnodige zijweggetjes en voortdurend wordt de kijker op het verkeerde been gezet. Met name Depardieu speelt een voortreffelijke rol, het is goed om te zien dat ook een actierol hem, ondanks zijn wat logge lijf, bijzonder goed afgaat.

Ook met de sfeer in de film zit het wel goed. De personages lopen rond in een soort van Sherlock Holmes-achtig Parijs, compleet met dampende straten, donkere wolken die zich samenpakken en duistere steegjes. Constant is er een dreiging, en gaandeweg wordt de film grimmiger, niet in de laatste plaats doordat de revolutie steeds dichterbij komt en de arbeiders de straten op gaan. Met Vidocq levert Pitof een sterk staaltje fantasy af. Het plot is goed, de sfeer en de actiescenes zijn goed, eigenlijk klopt bijna alles aan deze film. Vidocq markeert het begin van een nieuw tijdperk in de filmwereld. De beelden zijn haarscherp en de film zit vol met visuele hoogstandjes. Tegenwoordig is bijna alles digitaal gemaakt en levert het nabewerken vaak meer werk op dan het eigenlijke filmen. Pitof deed voor hoe het moest. Helaas heeft hij tot op heden dit niveau niet weer weten te halen. Zijn tweede film, Catwoman (2004), met Halle Berry, flopte jammerlijk.