Beschrijving

La Vie en Rose (in Frankrijk uitgebracht als La Môme (letterlijk: klein kind, La Mome Piaf: De kleine mus)) is een Franse kaskraker uit 2007. De film werd met verscheidene internationale filmprijzen beloond, zoals een Golden Globe voor Marion Cotillard als beste actrice. Bij de Oscar-uitreiking op 24 februari 2008 werd Marion Cotillard beloond met een Oscar voor haar hoofdrol in deze film en kreeg de film een 2e Oscar voor beste Makeup.

In La Vie en Rose staat het verhaal van Edith Piaf centraal. Marion Cotillard, bekend van onder meer Taxi 1, 2 en 3 en Un long dimanche de fiançailles, vertolkt op indrukwekkende wijze het leven van Frankrijks bekendste artieste. Een leven dat bol staat van ellende en ongeluk. Al vanaf haar kinderjaren wordt Edith Piaf heen en weer geslingerd tussen vader, moeder en grootmoeder. Een deel van haar jonge jaren brengt ze door in het bordeel dat haar grootmoeder leidt. Nadat ze daar door haar vader wordt weggehaald, begint een leven op straat. Daar ontdekt ze haar zangtalent. Tot rond haar twintigste leeft ze voornamelijk van het geld dat ze met zingen op straat verdient.

Tijdens het zingen op straat wordt ze dan ontdekt door de eigenaar van Parijs grootste en bekendste cabaret, Louis Leplée (Gérard Depardieu). Hij haalt haar over te komen zingen en al snel is ze een bekende Parijse zangeres. Als Leplée wordt vermoord, is ze echter haar roem snel kwijt doordat ze door de Parijse bevolking als schuldige wordt aangemerkt. Na enige tijd komt ze in aanraking met een groepje mensen die haar begeleiden en haar voorstellen aan een ander publiek, het theater. Daar wordt ze echt groot, en al snel is ze ook in het buitenland een bekende ster. Duidelijk wordt dat haar persoonlijkheid niet geheel is opgewassen tegen het leven van een ster, ze komt dan ook in aanraking met drugs en drank. Ondanks dat het met haar carrière goed gaat, ziet de kijker dat het leven in de schijnwerpers haar lichaam sloopt.

Uiteindelijk zorgt dat ervoor dat ook haar carrière wat in het slop raakt. Een jaar voor haar overlijden wil ze dan nog een keer alles op alles zetten om op het grootste muziekpodium van Parijs (l’Olympia) op te treden. Ze zingt het chanson ‘je ne regrette rien’ (ik heb nergens spijt van), waarvan ze zegt dat dit lied haar leven is, hoe ze op dat moment in het leven staat. De filmmakers hebben bewust ervoor gekozen het moment van overlijden niet in beeld te brengen, het eindigt met een zingende Piaf, zoals ze door iedereen ook herinnerd zal worden.

La Vie en Rose (ook de titel van haar bekendste nummer) brengt een enerverende en emotionele hommage aan Frankrijks grootste zangeres. In de film lopen heden en verleden en toekomst door elkaar heen, en hij geeft zo als een soort muziekclip een beeld van het leven van Piaf. Dit zorgt er voor dat de verhaallijn af en toe wat troebel wordt, maar geeft tegelijk een interessante vergelijking tussen verschillende episodes van haar leven. De film focust erg op de dieptepunten van haar leven, waardoor de kijker na afloop blijft zitten met een wat negatief beeld van het leven van een ster. Na het zien van de film is het makkelijk te begrijpen waarom sterren als Britney Spears en Paris Hilton heden ten dage moeite hebben met de gemakken van het leven als ster om te gaan. De hoogtepunten van de film en misschien ook wel van het leven van Piaf bestaan uiteindelijk vooral in de momenten waarop ze voor publiek staat te doen waar ze goed in is: zingen.

Al met al is de film zeker een aanrader voor een ieder die meer wil weten over het leven van een van Frankrijks bekendste zangeressen. De aankleding, opmaak en locaties zijn prachtig in de film verwerkt. Marion Cotillard overtuigt, schittert zelfs en heeft hier de rol waar ze internationaal mee zal kunnen doorbreken.