Beschrijving
Voor haar regiedebuut Les grandes personnes reisde de dertigjarige regisseur Anna Novion af naar Zweden. Temidden van fotogenieke natuur wordt een vader-dochter relatie onder de loep genomen. Het beeldbepalende hoofdpersonage in de film is een mooie rol van acteur Jean-Pierre Darroussin, onlangs nog aan de zijde van Daniel Auteuil te zien in de melancholieke praatfilm Dialogue avec mon jardinier van Jean Becker. De tweede rol in de film is voor de jonge actrice Anaïs Demoustier, die hiervoor een nominatie voor de Césars van 2009 in de wacht sleepte. De film kreeg in Frankrijk een overwegend positief gestemd ontvangst van filmcritici, die de film vooral prezen om de charmante en lichte toon en de wijze waarop de film balanceert tussen ernst en humor.
Vader Albert neemt zijn dochter Jeanne ter ere van haar verjaardag elk jaar mee naar een ander Europees land op vakantie. Voor haar zeventiende verjaardag is Zweden aan de beurt. Behalve de wilde natuur en welverdiende rust heeft Albert nog een ander doel, hij is amateur-archeoloog en wil op zoek gaan naar de schat van de legendarische viking Jon-Olof Vitfoen. Gewapend met een metaaldetector komen beiden dus aan op een Zweeds eiland, waar ze ontdekken dat hun vakantiehuis door miscommunicatie al bezet is door de eigenaresse en haar Franse vriendin. Dochter Jeanne vindt het onverwachte gezelschap in het kleine huisje eigenlijk wel fijn, maar Albert heeft zijn ruimte nodig. Dit zal niet het eerste meningsverschil worden dat tijdens hun verblijf naar boven komt drijven. Albert bestookt de drie vrouwen met alles wat hij over de schat en de omgeving weet, maar Jeanne heeft ondertussen meer oog voor de knappe jongens op het kleine eiland. En ook de twee vrouwen hebben hun eigen verhaal dat in de film om de hoek komt kijken.
Daarmee brengt Anna Novion een aantal zijpaadjs in de film die de aandacht wat afleiden van waar het eigenlijk om draait. In deze film, met enkele duidelijke knipoogjes naar de Zweedse topregisseur Ingmar Bergman, worden de pijnpuntjes in de relatie tussen Jeanne en haar vader feilloos blootgelegd. De wat timide en gereserveerde Jeanne steekt scherp af tegen het actieve, soms wat kinderlijke enthousiasme van haar vader. Gedurende de film zie je dat ze behalve een jaartje ouder ook een jaartje volwassener wordt. In de laatste scène van de film fietst ze dan ook zelfverzekerd en breed glimlachend als een knappe jonge vrouw over de weg. Maar voordat het zover is moet er eerst nog kennisgemaakt worden met verlangen, verliefdheid en afwijzing. En ook vader Albert wordt nog even genadeloos op zijn plaats gezet waardoor hij zijn plaats leert kennen in het opgroeien en opvoeden van Jeanne.
Novion slaagt in haar opzet daar waar ze wil laten zien hoe de vader-dochter relatie verandert rond de cruciale leeftijd waarop kinderen volwassenen worden. Albert heeft eerst niet door dat zijn dochter geen kind meer is, en hij wil haar overal op sleeptouw meenemen, zonder dat hij oog heeft voor de verandering die ze doormaakt. De oplettende kijker zal de lijntjes tussen de natuur en het verhaal herkennen. Ieder personage bevindt zich op zijn of haar eigen eilandje, en het is zaak om van die eilandjes te ontsnappen teneinde dichter tot elkaar te komen. De natuur werkt bovendien ook gewoon mee om de film te maken tot wat het is: een typisch Franse, tegelijk ernstige en humoristische relatiefilm, sfeervol en kleurrijk, een sympathiek debuut.
Recensies
Er zijn nog geen beoordelingen.