Beschrijving

Hiroshima mon amour is de veelgeprezen film van Alain Resnais uit 1959, die na het verschijnen al snel werd uitgeroepen tot een van de toppers van de Nouvelle Vague, zij het gedeeltelijk ten onrechte. De Nouvelle Vague is een stroming in de Franse filmwereld. Tot de stroming behoorden Franse filmmakers die zich wilden afzetten tegen de traditionele technieken en het feit dat de film tot dan toe vooral gebaseerd was op literatuur en theater. De film moest een aparte kunstvorm worden, en de kijker moest zich er dan ook van bewust worden dat het bovenal een film is waar hij naar kijkt. Onder anderen Eric Rohmer, Jean-Luc Godard, en François Truffaut rekenden zich tot de Nouvelle Vague. Hoewel Resnais nooit volledig tot het groepje rond de Nouvelle Vague behoorde, hebben veel van zijn films overeenkomende technieken en thematiek met de films van bijvoorbeeld Godard of Rohmer.

Hiroshima mon amour gaat over een Franse actrice en een Japanse architect, die ieder een traumatische ervaring hebben gehad. De vrouw in Nevers, Frankrijk, en de man in Hiroshima. Als de twee de nacht samen doorbrengen komen de twee tegenstellende verhalen in beeld. Met flash-backs en documentaire-beelden van de aftermath van de atoombom op Hiroshima wordt het verhaal verteld van twee mensen die in het dagelijkse leven het verleden niet kunnen laten rusten. Tegenstellingen en tegelijk overeenkomsten komen aan bod: het rustige stadje Nevers en het grote Hiroshima, de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog, klein leed en groot leed.

De film werd genomineerd voor een Oscar, voor het screenplay door de bekende Franse schrijfster Marguerite Duras. Gezien de thematiek en de voor die tijd vernieuwende filmstijl is dat niet verwonderlijk. Vandaag de dag wordt de film verschillend gewaardeerd. Voor liefhebbers van films die zich kenmerken door een hoog ‘kunst’-gehalte, is het een must-see. Lange monologen, trage beelden, bijzondere filmperspectieven, flash-backs, de film heeft het allemaal. Al die dingen zijn voor een groot deel van de filmliefhebbers echter waarschijnlijk argumenten om de film helemaal niets te vinden. De culturele waarde van de film mag dan groot zijn, het is tegelijk wel een zeer saaie, trieste, neerslachtige film. Het plot ontbreekt: een vrouw en een man die een nachtje met elkaar doorbrengen, so what. Gooi er wat verwijzingen naar traumatische gebeurtenissen tussendoor en je hebt Hiroshima mon amour. En dan is het nog in zwart-wit ook!