Beschrijving

Regisseur Bertrand Tavernier draait al weer lange tijd mee in de filmwereld en maakte tot nu toe meer dan twintig speelfilms. Met La Princesse de Montpensier verfilmde hij een novelle van de Franse 17e eeuwse schrijfster Madame de la Fayette. De film volgt het oorspronkelijke verhaal in grote lijnen en is een typische kostuumfilm, zoals de Fransen die vaker maken. De film werd genomineerd voor 7 Césars, maar wist er slechts een in de wacht te slepen, die voor Beste kostuums. Voor Tavernier is het niet de eerste kostuumfilm, zo maakte hij onder meer Que la fête commence dat in de 18e eeuw speelde en La Fille de d’Artagnan.

De film speelt zich af aan de vooravond van de bloederige Bartholomeüsnacht in Frankrijk, op het moment dat godsdiensttwisten oplaaien na een korte periode van rust. De rivaliteit tussen katholieken en protestanten is echter slechts de achtergrond tegen welke zich een tamelijk klassiek liefdesdrama ontspint. Marie (Mélanie Thierry) is het object van affectie, en staat gedurende de film in de belangstelling van vier verschillende mannen. Ze wordt als jong meisje verliefd op Henri de Guise (Gaspard Ulliel), maar was beloofd aan diens broer. Wanneer haar vader echter een beter bod krijgt, wordt ze uitgehuwelijkt aan Philippe, Prince de Montpensier (Grégoire Leprince-Ringuet). Die Philippe neemt een oude vriend en mentor in de hand om haar op te voeden en bij te scholen. Marie blijft echter denken aan haar jeugdliefde Henri en wanneer hun wegen weer kruisen blijkt dat ook hij nog steeds iets voor haar voelt. Zo wordt Marie gedwongen te kiezen tussen haar man en de knappe Henri, terwijl ook twee andere mannen onder de indruk raken van de charmes van de jonge vrouw.

Met La Princesse de Montpensier koos oudgediende Tavernier bewust voor een jonge generatie acteurs. Van hen is waarschijnlijk Gaspard Ulliel de bekendste, die eerder bijvoorbeeld te zien was in Un long dimanche de fiançailles. De film draait voor het grootste deel om de frêle Mélanie Thierry, die haar rol met verve speelt. Aan het begin is ze nog een onervaren prinsesje, aan het einde raakt ze steeds meer gewend aan het adellijke leven en de bijbehorende intriges. Ze wordt eerst door haar ouders in een keurslijf gedwongen, wanneer die haar uithuwelijken. Als dat huwelijk zonder liefde blijft, weet ze zich te ontworstelen en leert ze als een bijna moderne vrouw op te komen voor haar gevoelens.

Het verhaal van de film is met name door de historische achtergrond af en toe behoorlijk complex en daarnaast weten ook niet alle acteurs helemaal te overtuigen in hun rollen. Bertrand Tavernier pareert deze zwakkere punten echter met een sterke afwisseling tussen actiescènes en meer intieme scènes. Hij laat zien in beide thuis te zijn, geholpen door degelijk camerawerk en een niet al te overheersende soundtrack van componist Philippe Sarde. De thematiek en stijl is wel wat vergelijkbaar met een film waarop Tavernier zich daarvoor ook baseerde, La Reine Margot, van Patrice Chéreau. De uitwerking is echter geheel verschillend. Waar die laatste film zich soms te buiten gaat aan geweld en dramatiek, is La Princesse de Montpensier een stuk meer beheerst. Dat maakt de film tegelijk wat klassiek en wellicht ook wat ouderwets. Desondanks boeit dit kostuumdrama van begin tot eind.