Beschrijving

De van oorsprong Armeense cineast Henri Verneuil was een veelzijdig regisseur die werkte met de grootste Franse sterren van zijn tijd. Hij ontvluchtte in de jaren ’20 met zijn familie de Armeense genocide. Pas in de jaren ’90 zou hij terugkeren naar zijn Armeense wortels met de autobiografische film Mayrig. Verneuils grootste bioscoopsucces was echter La Vache et le Prisonnier (1959), een film die bijna 9 miljoen bezoekers trok. De policier Le clan des Siciliens evenaarde dat succes niet, maar deed het niettemin goed met zowat vijf miljoen bezoekers. In deze film staan drie grote Franse acteurs tegenover elkaar, te weten Jean Gabin, Alain Delon en Lino Ventura. De karakteristieke muziek in de film is van de hand van Ennio Morricone.

De zware misdadiger Roger Sartet (Alain Delon) weet tijdens de tocht van de rechtbank naar de gevangenis te ontsnappen met de hulp van de Siciliaanse maffiafamilie Manalese. In de gevangenis had hij kennisgemaakt met een beveiligingsmedewerker die eerder betrokken was bij de beveiliging van een grote juwelententoonstelling in Rome. Sartet weet het hoofd van de famillie Manalese, Vittorio (Jean Gabin), ervan te overtuigen een poging te wagen de juwelen te stelen. Omdat de juwelen een waarde van vele miljarden francs hebben, worden ze zowel tijdens de expositie als tijdens transporten extreem goed beveiligd. Met een naar Amerika geëmigreerde vriend verzint Vittorio echter een briljant plan om de juwelen te stelen.

Ondertussen speurt de Franse politie onafgebroken naar de ontsnapte Sartet. Het net lijkt zich langzaam te sluiten, maar steeds ontkomt Sartet op het nippertje. Het feit dat Sartet gezocht wordt bemoeilijkt de juwelenroof aanzienlijk. Sartet wil ook zijn deel van de buit en eist dan ook dat hij mee mag doen. Steeds zit de politie de bende op de hielen, ook steeds weer weten ze er met een beetje geluk en snelle acties tussenuit te komen. Maar wanneer Sartet aanpapt met de vrouw van een van de zoons van Vittorio dient het onheil voor de misdadigers zich langzamerhand aan.

Regisseur Verneuil bouwt de spanning in deze ouderwetse policier langzaam op. Hij maakt veel gebruik van de traditionele motieven van dit genre, waarvan de belangrijkste het kat-en-muisspel tussen de politie en de gangsters is. Vanaf het begin van de film weet je als toeschouwer dan ook eigenlijk wel dat het voor een of meerdere hoofdpersonen uiteindelijk verkeerd zal aflopen. Le clan des Siciliens zit net als veel andere policiers niet boordevol actie, de spanning in de film wordt vooral opgebouwd door de steeds meer toenemende druk van de politie en de uitvoering van het plan om de peperdure juwelen te ontvreemden.

Alain Delon speelt een typische rol die hij in wel meer films uit die tijd speelde. Zo heeft zijn personage veel weg van de hoofdpersonen uit zowel Le samouraï als Le cercle rouge: een op zichzelf staande meesterdief die overal mee weg lijkt te komen en als karakter tamelijk onbenaderbaar is. Samen met zijn collega’s Ventura en Gabin toont Delon in deze film nog maar eens aan waarom het policier-genre zo bloeide in de jaren ’60 en ’70. Ze zijn als karakters goed aan elkaar gewaagd en als het ware de juiste mannen op de juiste plaats. Verneuil wist dat uit te buiten, en met andere regisseurs als Melville en Deray stijlvoorbeelden te creëren die jaren daarna steeds weer nieuwe filmmakers beïnvloedden.