Beschrijving

L’immortel (ook bekend als The immortal en 22 Bullets) is losjes gebaseerd op een waargebeurd verhaal over een maffiabaas die door een rivaal werd neergeschoten en voor dood werd achtergelaten. De film is geregisseerd door Richard Berry, die hiervoor drie andere films regisseerde maar vooral bekend staat als acteur. Hij nam het verhaal van de maffiabaas als uitgangspunt en bedacht er zelf een verhaal omheen. De hoofdrol in de film is voor Jean Reno, die beroemd werd met zijn rollen in films van Luc Besson (Le grand bleu, La femme Nikita, Léon). Niet geheel toevallig zit Luc Besson’s productiemaatschappij EuropaCorp ook achter L’immortel.

Charly Matteï (Jean Reno) is een ex-maffiabaas die het wilde leven eraan gegeven heeft om zich op zijn gezin te richten. Maar wanneer hij op een dag plotseling door een groep gemaskerde mannen in koelen bloede naast zijn auto wordt neergeschoten, zweert hij wraak. Wonderlijk genoeg komt hij er ondanks de 22 kogels in zijn lijf weer bijna helemaal bovenop. Matteï gaat op zoek naar de daders en komt ze uiteindelijk op het spoor. Hij stapt koel op ze af tijdens een verjaardagsfeestje van een van hen, en belooft ze allemaal binnen afzienbare tijd een voor een te vermoorden.

Met de daders van de schietpartij heeft hij echter nog niet de opdrachtgever daarvan te pakken. Na niet al te lange tijd komt hij er achter dat dit een oude bekende van hem is, iemand met wie hij vroeger op goede voet stond. In zijn zoektocht naar die opdrachtgever krijgt Matteï echter steeds meer te maken met de politie, die al die moorden niet over het hoofd kan zien.

L’immortel is in zekere zin een typische maffiafilm, en doet in stijl wel wat denken aan beroemde voorbeelden als The Godfather. Naar eigen zeggen maakte regisseur Richerd Berry de film volledig naar aanleiding van wat hij van en over de Marseillaanse maffia had gehoord. Als dat zo is, dan is het in elk geval duidelijk dat de maffia in iedere plaats min of meer hetzelfde is. Uiteraard gaat het in L’immortel over rivaliteiten tussen verschillende maffiabonzen, over drugssmokkel, over kille afrekeningen. L’immortel onderscheidt zich in die zin niet echt van de massa, en zelfs wanneer Berry er een boodschap (‘Je moraal is achterhaald en niet erg origineel’) in probeert te verwerken is die eveneens niet bijster origineel.

Op andere vlakken blijkt de film wel weer meer te bieden dan de traditionele maffiafilms uit de VS. Zo zijn er in de film prachtige beelden te zien van de omgeving van Marseille, en worden die overweldigend op het scherm gevangen. Tel daarbij de sfeervolle muziek en het stilistische camerawerk op, en je hebt qua uiterlijk een heel behoorlijke film. Het gebrek aan innerlijk moet je dan maar wat voor lief nemen, want uiteindelijk is de film dan ook niet meer dan het pretendeert te zijn: een sfeervolle en spannende actiefilm over de Marseillaanse maffia.

Behalve Jean Reno spelen er ook een aantal andere min of meer bekende Franse acteurs mee. Zo is er de officier van de politie, gespeeld door Marina Foïs, Jean-Pierre Darroussin, die de advocaat van Matteï speelt, en Kad Merad, die de rol van de opponent van Matteï voor rekening neemt. Vooral die laatste is vrij opmerkelijk, hij staat toch vooral bekend om zijn rollen in komische films als Bienvenue chez les Ch’tis. In L’immortel lijkt hij dan ook niet echt op zijn plek, simpelweg omdat hij de juiste uitstraling als maffiabaas mist.