Beschrijving

Lila dit ça is de tweede en tot nu toe laatste film van regisseur Ziad Doueri. De film behandelt de relatie tussen een blanke Française van Poolse afkomst, Lila, en een arabische jongen, Chimo. Vooral op de wat kleinere filmfestivals kreeg de film de nodige aandacht. Ziad Doueri was eerder, in de jaren 90, betrokken als cameraman bij verschillende films van Quentin Tarantino. Het is dan ook niet verwonderlijk dat in Lila dit ça het camerawerk goed verzorgd is.

Lila is een jonge, knappe, nieuwe meid in de voornamelijk arabische wijk van Marseille, waar Chimo en zijn vrienden wonen. Ze is na de dood van haar ouders opgevangen door haar ‘tante’, met wie ze een wat bijzondere verstandhouding heeft. Haar verschijning, die doet denken aan een jonge Brigitte Bardot, laat de jongens niet onberoerd. Ze lijkt echter niet veel op te willen hebben met de smachtende blikken, en sluit zich af voor contacten. Alleen in Chimo is ze geïnteresseerd. Ze spreekt hem aan, en meteen in het eerste gesprek al brengt ze hem het hoofd op hol met de open en onbevangen manier waarop ze met hem over haar fantasieën en seksuele ervaringen praat. Chimo, een werkloze jongere met schrijversaspiraties, is te schuchter om haar hierin te beantwoorden, maar hij raakt steeds meer gefascineerd door haar. Hij laat de praatjes van Lila allemaal min of meer over zich heen komen, en lijkt zich in het begin niet bewust te zijn van haar ware aard. Als zijn vrienden merken dat hij de enige is waar ze contact mee wil, komen er vanzelf problemen. Goede vriend Mouloud, die een oogje op haar heeft en haar dat ook duidelijk laat merken, wordt hoe langer hoe meer gefrustreerd van haar afwijzingen. In de zinderende ontknoping van de film wordt duidelijk wie Lila is, en hoe het precies zit tussen haar en Chimo.

Lila dit ça is een wonderlijk goed geslaagde film over de botsing van twee culturen. De jonge, provocerende Lila maakt de arabische jongens langzamerhand gek van lust. Wat ze normaal enkel in een bordeel vinden, lijkt ze door Lila vrij verkrijgbaar te worden aangeboden. Tegelijk is Lila zich er amper van bewust wat haar gedrag te weeg brengt. Ze is enkel geïnteresseerd in Chimo, maar krijgt zijn vrienden er automatisch bij. De mooie en intrigerende verschijning van Lila (Vahina Giocante) verdraagt de vele close-ups goed. De situering in het zonnige Marseille maakt de film tot een zomerse sprankeling voor een rustige middag of avond. Is dat te weinig eer voor deze film? In zekere zin wel. Ondanks dat de film qua plot niet heel diep gaat, blijft het wel intrigeren. De naïviteit van Lila in combinatie met haar kennelijke volwassenheid in seksueel opzicht maken haar tot een interessant personage. Ze staat in feite symbool voor de jongere van vandaag. De seksuele kennis die men heeft komt van internet en uit blaadjes, maar de realiteit blijkt anders en vaak minder rooskleurig.

De film is niet voor iedereen geschikt. Gespreksonderwerp nummer een is seks, en dat alles in de taal van vandaag. Interessant is echter dat beeld en geluid in dit geval met elkaar in tegenspraak lijken: het bloot blijft grotendeels beperkt tot schouders en benen. De muziek in de film is een aantrekkelijke combinatie van arabische en westerse muziek, wat de synthese van deze twee werelden goed weet te vertolken. De mooie beelden van het leven in Marseille, de broeierige sfeer en het goede acteerwerk van Vahina Giocante en Moa Khouas (Chimo) maken deze film tot een leuke film voor een zonnige middag.