Beschrijving

Recensie van Fransefilmsm.nl

In dit tweede deel van het tweeluik over het leven van topcrimineel Jacques Mesrine gooit regisseur Richet het over een andere boeg dan in het eerste deel. Waar L’instinct de mort vooral in vorm een soort film noir was, lijkt L’ennemi public meer op een psychologische thriller. De film gaat diep in op de beweegredenen van Jacques Mesrine, en uiteindelijk wordt ook getoond hoe de man aan zijn einde komt. In de eerste film wordt een man getoond die moet kiezen waar hij met zijn leven naar toe wil, in de tweede film zie je hoe hij die keuze gemaakt heeft, waar die keuze hem brengt en hoe hij daar ondanks alles mee doorgaat. In de film hebben behalve Vincent Cassel ook Mathieu Amalric en Ludivine Sagnier een rol. Door de film in twee delen, enige tijd na elkaar uit te brengen is er veel ruimte om de verschillende kanten in de persoonlijkheid van Mesrine voldoende te belichten. Dit tweede deel is vanaf 19 februari in de bioscoop te zien.

De gedaanteverwisseling van Mesrine ten opzichte van het eerste deel is enorm, acteur Vincent Cassel kwam voor het vervolg van zijn rol zo’n twintig kilo aan, en zijn kapsel werd gedurende de hele verfilming verscheidene keren aangepast. Mesrine is terug in Frankrijk en vervolgt zijn leven in de criminaliteit op dezelfde voet als hij dat al eerder deed. Hij is in deze film echter meer aan het woord dan eerder, en dan vooral om zich uit te leggen. In de rechtbank doet hij dat nog met een grappige ondertoon, later, tegenover journalisten wordt het al grimmiger. Mesrine zag zich als een soort moderne Robin Hood, en dat aspect van zijn karakter wordt dan ook uitvoerig belicht. Toch, met weldoenerij valt zijn leven niet samen te vatten, Mesrine is bij tijden charmant, maar ook gewelddadig, onvoorspelbaar en sadistisch. Aan acteur Vincent Cassel om al die kanten afwisselend te tonen, en hij slaagt daar wonderlijk genoeg in.

L’ennemi public no 1 is een film die aangrijpt, en zeker na afloop een grote indruk maakt. Meer nog dan het eerste deel, dat in zekere zin slechts de opmaat naar deze film was, een prelude van een muziekstuk dat het hoogtepunt in de finale heeft. De film wordt gemaakt door Vincent Cassel, die zijn grote talent laat zien in de enorme diversiteit aan karaktertrekken van Mesrine en plotwisselingen die plaatsvinden.

Doordat de verfilming schommelt tussen feit en fictie vormen de films slechts een interpretatie van het leven van Mesrine, en worden bepaalde gebeurtenissen voor het verhaal eerder of later ingepast dan ze daadwerkelijk plaatsvonden. Te begrijpen is dat wel, de film wil immers geen documentaire zijn maar eerder een beeld geven van een van Frankrijk’s grootste criminelen. In zekere zin zou het dan al snel een soort persoonsverheerlijking kunnen worden, maar dat werd ook gezegd van Hitler’s biopic Der untergang. En uiteindelijk laat de film dan ook zien dat een leven vol criminaliteit tot niets goeds leidt. De film is daardoor zeker geen eerbetoon aan Mesrine.

Het tweeluik L’instinct de mort en L’ennemi public no 1 zijn beide films die een breed publiek zullen weten aan te spreken. De typische Amerikaanse stijl zal de sympathie van het grote publiek weten te winnen, en de de Franse cast, tezamen met de verwijzingen naar traditionele Franse policiers en film noirs zal ook de liefhebber van Franse films niet teleurstellen.