Beschrijving

Na het overwegend goed ontvangen biografische Coco avant Chanel gooit regisseur Anne Fontaine het met Mon pire cauchemar (Mijn ergste nachtmerrie) over een andere boeg. In deze komedie zet ze de Franse steractrice Isabelle Huppert tegenover de Waalse acteur Benoît Poelvoorde, die voor de derde keer met Fontaine samenwerkt. Huppert en Poelvoorde troffen elkaar nog niet eerder in een film. Dat levert een interessante botsing tussen acteerstijlen op, wat ook naar voren komt in de personages die ze vertolken. Mon pire cauchemar moet het vooral hebben van deze twee grootheden, die toch wat moeite hebben het traditionele script boven de middelmaat uit te trekken.

De film is aan de basis namelijk wel erg volgens het boekje: neem twee personages van totaal verschillende komaf en zorg dat ze dagelijks met elkaar op moeten trekken, waardoor ze ondanks hun verschillen toch tot elkaar aangetrokken worden. In een ver verleden waren komedies al rond dit principe opgebouwd, en nog steeds staat een dergelijk verhaal vaak garant voor een humoristische film. Dat principe wordt dan ook precies zo toegepast op Agathe (Isabelle Huppert) en Patrick (Benoît Poelvoorde). Agathe, de stijve en alles controlerende galeriehoudster, getrouwd met een saaie uitgever, komt in contact met de vader van een schoolvriend van haar zoon. Die vader, Patrick, is in alles haar tegenpool: arm, zonder vast werk en verblijfplaats, en flierefluitend door het leven gaand, van de ene vrouw naar de andere en van de ene klus naar de andere. Omdat hun zoons vrienden zijn, moeten ze wel een manier vinden om met elkaar om te gaan.

Tot Agathes ongenoegen zorgt haar man François er ook nog eens voor dat Patrick een inbouwkast in hun slaapkamer mag komen bouwen. De saaie boekenman François raakt daarbij geïntrigeerd door Patricks levensstijl. Hij maakt kennis met sociaal werkster Julie, die haar best doet om Patricks zoon uit handen van jeugdzorg te houden. François ontdekt bij Julie het warme bad van de liefde opnieuw en verlaat zijn vrouw Agathe. Door die scheiding, en een paar drankjes te veel, komen heel Agathes leven en haar relaties in een ander licht te staan en blijken Patrick en Agathe toch meer met elkaar te hebben dan ze eerst dachten.

Ondanks het wat traditionele karakter van Mon pire cauchemar, trekt de film wel de juiste registers open bij de confrontatie tussen twee de verschillend persoonlijkheden en levensstijlen van Agathe en Patrick. Vooral het typetje dat door Benoît Poelvoorde wordt neergezet werkt op de lachspieren, zeker in combinatie met de van nature al wat stijve Isabelle Huppert. Anne Fontaine probeert er ook nog een vleugje sociaal drama aan toe te voegen, maar daar moet deze film het niet van hebben. Waar Mon pire cauchemar het wel van moet hebben zijn de gevatte dialogen en bovenal het spel van Huppert en Poelvoorde. Wanneer je fan bent van een van twee is dat toch zeker al een reden om deze film te gaan zien. Wanneer je weinig met ze hebt, kun je misschien beter een komedie als Intouchables nog maar eens in de dvd-speler stoppen. Want ondanks de goede pogingen van beide steracteurs blijft Mon pire cauchemar dankzij het voorspelbare verhaal niet erg lang hangen.