Beschrijving

Vorig jaar nog schitterde de tweetalige Britse actrice Kristin Scott Thomas in Philippe Claudels drama Il y a longtemps que je t’aime. In de film Partir speelt ze opnieuw een wat onpeilbare en tegelijk emotionele vrouw. Het verhaal is klassiek, regisseur Corsini leent namelijk veel van bekende liefdesverhalen als Madame Bovary en Lady Chatterley. Een vrouw uit de hogere klasse valt van het ene op het andere moment voor een arbeider. Ondanks dat Corsini daarbij ook nog eens herhaaldelijk verwijst naar films van François Truffaut, heeft Partir toch een geheel eigen sfeer, deels ook door de Zuid-Franse setting. Het zachte licht van de Languedoc geeft het harde drama van de film een romantisch en sensueel randje.

De film begint met een nachtelijke scène, een man en een vrouw liggen naast elkaar op bed. De vrouw staat op, loopt de kamer uit, en even later weerklinkt een schot. Heeft de vrouw zelfmoord gepleegd? Heeft ze de man omgebracht? Dat weten we pas aan het eind van de film. Eerst gaat het in flashback terug naar een half jaar eerder. De vrouw, Suzanne (Kristin Scott Thomas), is dan nog gelukkig getrouwd met chirurg Samuel, heeft twee puberende kinderen en een mooi huis in Zuid-Frankrijk. Wanneer ze kennismaakt met klusjesman Ivan (Sergi Lopez) verandert haar leven van de ene op de andere dag. De zachtaardige, eenvoudige Ivan lijkt weinig op Suzannes harde, zakelijke man. Ze ontfermt zich over Ivan nadat hij gewond raakt bij een ongeluk. Zo komt ze in aanraking met zijn leven. Hij heeft een dochtertje, en bezit bovenal een onweerstaanbare charme. Suzanne moet dan kiezen tussen geld, sociale status, zekerheid, de liefde van haar man en kinderen en een onzekere toekomst met Ivan.

Regisseur Corsini bouwt met korte, krachtige scènes de spanning op, alhoewel die spanning eigenlijk door de eerste scène al meteen duidelijk is. Het als bijna altijd intense spel van Kristin Scott Thomas en de meeslepende muziek van Georges Delerue – afkomstig uit enkele Truffaut-films – maskeren de grootste pijnpuntjes in het wat rammelende scenario. Rammelend, want het is zo bijvoorbeeld nooit helemaal duidelijk waarom Samuel zo verbeten zijn vrouw terug wil hebben, en ook komt de veronderstelde liefde van Suzanne voor haar kinderen niet echt goed uit de verf. Partir blijft daardoor vooral een klassiek drama over een vrouw die emotioneel verscheurd raakt door haar tegengestelde belangen. Ze wil met Ivan gelukkig worden, maar wordt tegengewerkt door haar verleden met Samuel.

De tragische afloop van het verhaal hangt als een zwaard van Damocles boven alles wat er in Partir gebeurt. Op sommige momenten is het even helemaal uit beeld, bijvoorbeeld in de passionele vrijscènes met Ivan, op andere momenten weer overduidelijk aangekondigd door de tragische muziek. Het is te prijzen dat Corsini niet met allerlei zijweggetjes geprobeerd heeft de film te rekken, want door de vrij korte duur ontstaat toch nog een uitgebalanceerd geheel. Partir wordt uiteindelijk vooral gered door het degelijke acteerwerk van actrice Kristin Scott Thomas. Haar fysieke en emotionele eenwording met Suzanne is de reden dat de film zo’n impact heeft op de kijker, zelfs als die elk moment weet waar het op uit draait. Tel daarbij op de fraaie Zuid-Franse en Spaanse landschappen, en het resultaat is een film die ondanks enkele tekortkomingen toch blijft nazinderen.