Beschrijving

Regisseur François Ozon is vooral bekend om zijn films die zich tussen realiteit en verbeelding afspelen. Zo handelt Sous le sable over een vrouw die zich inbeeldt dat haar vermiste man nog bij haar was en speelt Swimming Pool met suggestie in een Zuid-Franse setting. Ook in Ricky zitten elementen van onwerkelijkheid. De film werd genomineerd voor een Gouden Beer op het filmfestival van Berlijn en ook vrij lovend ontvangen door de Franse filmcritici. Dit leidde in Frankrijk echter niet tot hoge aantallen bioscoopbezoekers. Hoofdrollen in de film zijn weggelegd voor Sergi López, van onder meer Harry, un ami qui vous veut du bien, en Alexandra Lamy, hoofdrolspeelster in de populaire Franse comedieserie Un gars, une fille. Maar de echte hoofdrol in de film is voor een enkele maanden oude baby.

De poëtische film begint met sterke kenmerken van een sociaal drama, in de stijl van de films van de broers Dardenne. Een arbeidster, Katie, vertelt huilend over haar problemen, ze denkt er zelfs over haar kind in een pleeggezin te laten plaatsen. Enigszins dubbelzinnig is het moment in het verhaal waarin deze scène zich afspeelt – volgens François Ozon in het midden van het verhaal – vervolgens wordt in een flashback getoont hoe de vrouw leeft en wat voor werk ze doet. Bij haar werk aan de lopende band in een chemische fabriek komt ze in contact met Paco (Sergi López), type knuffelbeer, met wie ze een hartstochtelijke relatie begint. Een baby wordt geboren, Ricky. De naam is verzonnen door Lisa, het dochtertje van Katie. Vervolgens wordt in de film getoond hoe de relatie tussen Katie en Paco verslechtert, hoe Lisa verwaarloosd wordt door haar moeder en hoe Ricky opgroeit.

Ricky groeit op als een normale, gezonde baby. Wanneer Ricky echter plotseling vreemde blauwe plekken op zijn ruggetje krijgt, geeft Katie Paco de schuld. Hij zou het kind mishandeld hebben. Op die beschuldiging verlaat Paco het gezin. Maar de blauwe plekken blijken niet te zijn wat het lijkt.

De schattige baby weet met zijn blauwe, amandelvormige ogen het publiek voor zich te winnen, maar er wordt in Ricky tegelijk veel van de kijker gevraagd. Tijdssprongen van enkele maanden, het onwaarschijnlijke verhaal, maar vooral wat er met de baby gebeurt. Wat de baby overkomt is gedurende de hele film prominent in beeld, toch is dit niet waar de film echt om gaat. Want waar gaat de film dan over? Relatieproblemen, verwaarlozing, het verlies van een baby, armoede, kortom, menselijke problemen.

François Ozon levert met Ricky een intrigerende en eigenzinnige film af. Vooral de manier waarop hij realiteit en inbeelding weet te vermengen met gezinsproblematiek in een arme arbeidersomgeving verdient lof. De stijl van Ricky lijkt voort te bouwen op Sous le sable en Swimming pool, maar Ozon gaat duidelijk een stap verder, door te kiezen voor een onwerkelijke gebeurtenis. In eerdere films was de scheiding tussen werkelijkheid en inbeelding nergens zo sterk. Ricky is een film die je aan het denken zet, nog lang na de aftiteling. Want Ozon weet het verhaal wel weer zo geloofwaardig te maken dat het fantasy element van de film nergens gemaakt of onwerkelijk wordt. De film begint als een sociaal drama, maar eindigt als een sprookje. Wiens inbeelding zijn de wonderlijke capriolen van Ricky, die van Lisa, die van Katie, of wellicht die van de kijker? En is het wel inbeelding? Meerdere vragen waarop het antwoord per persoon verschillend kan luiden. Wanneer je die uitkomst van een film verwacht, is Ricky zeker geen onbevredigende kijkervaring.