Beschrijving
Nadat ze een paar films maakte die grotendeels in de anonimiteit bleven, is Sylvie Verheyde met de film Stella klaar voor een groter publiek. De film draaide succesvol op enkele kleinere filmfestivals, en zal via de dvd-release verdiend onder de aandacht van meer arthouseliefhebbers komen. Stella is een autobiografische film, waarin de regisseur via de ogen van de 11-jarige Stella Vlaminck (dezelfde initialen) terugkijkt op de jaren ’70, de tijd van haar jeugd. Zo wil ze laten zien hoe zij zelf als vrouw, met haar afkomst uit een arbeidersmilieu, in Parijs haar plaats gevonden heeft. Net als haar jeugd, speelt de jeugd van Stella zich dan ook af in een café waar de onderkant van de samenleving hun pilsje komt drinken. Al met al niet echt een stimulerende omgeving voor een jong meisje.
Het is 1977, en Stella (Léora Barbara) begint haar eerste jaar op een burgerlijke middelbare school. Ze is een van de weinigen uit haar sociale klasse die een kans krijgt op de tamelijk elitaire school, en ze zal dan ook hard moeten werken om er te mogen blijven. De achterstand op de rest van haar klasgenoten is duidelijk, want waar die al volop in aanraking zijn gekomen met literatuur en cultuur, is Stella expert op het gebied van voetbal, seks en showbizz. Haar ouders geven er echter niet zoveel om of ze zal slagen op school, ze weten amper in welke klas Stella zit en hebben meer oog voor hun eigen relatieproblemen en de stamgasten in hun café. In het begin loopt Stella nog wat verloren rond op school, maar ze heeft het geluk in de slimme en goed opgevoede Gladys een vriendin te vinden. Met haar kan ze praten over alles wat haar bezighoudt, en uiteindelijk durft ze het ook aan om Gladys in haar thuisomgeving te introduceren.
Sylvie Verheyde maakt met Stella een intiem en persoonlijk portret van een opgroeiend meisje. Léora Barbara heeft een ijzersterk debuut. De jonge actrice speelt levensecht, en het kost haar ogenschijnlijk weinig moeite de complexe rol van de hoofdpersoon uit te beelden. Geholpen door de soundtrack die de sfeer van de jaren ’70 prachtig weet te vangen, ontstaat een intelligent en pakkend tijdsbeeld. De film maakt inzichtelijk hoe Stella op de weg naar vrouwelijkheid haar eigen keuzes leert maken. De camera volgt dan ook vaak de ogen van de hoofdpersoon, met hectische bewegingen in het altijd volle en gezellige café, en met meer overzichtelijke maar soms even beangstigende beelden in de school en op straat. Alleen bij de vriendin uit het dorpje waar ze vandaan komt, lijkt Stella echt op haar gemak. Verder heeft ze vooral veel angst voor alles wat er met haar en om haar heen gebeurt. Maar midden door die angst gloort de hoop dat ze, met behulp van Gladys en de weinige personen die haar echt verder willen helpen, toch sterker zal worden en haar bestemming in het leven zal vinden.
Als personificatie van die hoop is er het personage van Alain Bernard, een mooie rol van Guillaume Depardieu, die enkele weken voor de première van de film aan de gevolgen van een longontsteking overleed. Met hem – voor wie ze in het begin een jonge-meisjes-verliefdheid voelt – kan ze een band opbouwen die ze eigenlijk met haar vader zou moeten hebben. Ondanks de wat vage rol die haar ouders in de film spelen, is Stella geen koelbloedige afrekening met het verleden. Eerder een afrekening met de angst voor de toekomst.
Recensies
Er zijn nog geen beoordelingen.