Beschrijving

Het koppel Agnès Jaoui en Jean-Pierre Bacri werd voor hun eerste gezamenlijke film Le goût des autres al overladen met filmprijzen, en ook hun tweede film Comme une image kreeg erg veel waardering. Net zoals bij de eerste film, waren zowel publiek als filmpers vooral lovend over de schrijverscapaciteiten van het duo. Zo won Comme une image bijvoorbeeld de prijs voor beste script op het filmfestival van Cannes. Jaoui en Bacri spelen ook allebei een van de vier hoofdrollen en drukken zo hun stempel op deze film, die ten diepste gaat over egoïsme en de problemen die dat teweegbrengt in menselijke relaties.

In de eerste scènes van Comme une image wordt al duidelijk hoe de verhoudingen liggen. Dochter Lolita wacht in een taxi op haar vader Étienne en diens vrouw Karine. Terwijl ze alleen in de taxi zit, is de chauffeur onbeleefd tegen haar, maar zodra haar vader in de auto komt verandert de sfeer. Étienne is namelijk een succesvol schrijver, en uit heel zijn houding blijkt dat hij gewend is dat mensen alles doen om het hem naar de zin te maken. Hij duldt geen onbeleefd gedrag, en laat dat ook duidelijk merken. Maar dat is nog niet de volledige kant van zijn persoonlijkheid, hij heeft namelijk ook totaal geen oog voor de mensen om hem heen. Iedereen met wie hij omgaat staat in de schaduw van zijn succes. Degene die hij met zijn egoïstische levenshouding het meest kwetst, is zijn dochter Lolita. Zij heeft alles over voor de aandacht van haar vader. Tegelijk kampt ze met een negatief zelfbeeld, dat alleen maar versterkt wordt door grappig bedoelde opmerkingen van haar vader en door het feit dat die vader alleen maar over zichzelf praat wanneer ze samen afspreken.

Maar de dochter is niet de enige met problemen. Karine, de tweede vrouw van Étienne, die slechts een paar jaar ouder is dan Lolita, krijgt steeds meer het gevoel dat ze weinig meer is dan een hulpje, een mooi hulpje, dat wel. En dan is er ook nog de zanglerares van Lolita, die zich eerst ergert aan Lolita, maar compleet omdraait wanneer ze hoort dat Lolita de dochter is van een schrijver die ze bewondert. En die wellicht iets voor de in het slop rakende schrijverscarrière van haar eigen man kan doen.

Muziek speelt een grote rol in Comme une image. Voor Lolita is het een manier om boven haarzelf uit te stijgen, ze haalt er meer voldoening uit dan uit de relaties met de mensen om haar heen. Maar de muziek van Schubert, Monteverdi en Mozart doet meer en heeft een eigen rol in het verhaal. Het is alsof de muziek commentaar geeft op wat er op het scherm te zien is.

Comme une image is een sterk geschreven menselijk drama dat zich afspeelt temidden van de Parijse intelligentsia. Een omgeving van mensen die vooral een essentieel onderdeel van menselijke communicatie missen: de liefde. Pas in de allerlaatste scène zien we iets waar we de hele film al op lopen te wachten: een arm om de schouder, en de stem van Lolita die vraagt: ‘Heb je het koud?’ Agnès Jaoui’s intelligente film toont wat er gebeurt op het moment dat we dát vergeten: die arm om de schouder en die pure interesse in wat andere mensen bezighoudt.