Beschrijving

Al maandenlang staat het boek Haar naam was Sarah hoog bovenin de Nederlandse bestsellerlijsten. Dat eveneens de verfilming van deze roman het goed doet zal dan ook geen verrassing zijn. Voor de film tekende de nog onbekende regisseur Gilles Paquet-Brenner, die de voorkeur kreeg boven tal van andere aanvragen voor de rechten, met name vanuit het buitenland. De film is hiermee na La rafle de tweede film binnen korte tijd over de razzia van Vel d’Hiv. Nog altijd is deze episode een gevoelig punt in de Franse geschiedenis, met name omdat het de Franse politie zelf was die het initiatief genomen had om de razzia uit te voeren. Binnen een dag werden ruim 13.000 Joden opgepakt en afgevoerd, slechts enkele tientallen van hen zouden de oorlog overleven. Het boek en de film belichten deze gebeurtenis door hem te verbinden met het leven van een vrouw van nu.

Parijs, juli 1942. De kleine Sarah Starzinski (Mélusine Mayance) dolt wat met haar broertje, wanneer plotseling hard op de deur wordt gebonsd. Het is de politie, die tegen haar moeder vertelt dat ze dienen te vertrekken. Alleen het broodnodige mogen ze meenemen. In een poging haar broertje te redden, verstopt ze hem in de kast op haar kamer, en stopt ze de sleutel in haar zak. Ze belooft dat ze terug zal komen om hem eruit te halen. De familie Starzinski komt terecht in het Vélodrome d’Hiver, een overdekte wielerbaan. Daar zitten ze samen met duizenden andere Joden dagenlang opgesloten, waarna ze verder op transport gezet worden richting verschillende concentratiekampen.

Zestig jaar later krijgt journalist Julia Armond (Kristin Scott Thomas) opdracht een artikel te schrijven over de razzia van 1942. Ze gaat op zoek naar persoonlijke verhalen over de gebeurtenissen, maar merkt dat velen er liever over willen zwijgen. Zeker wanneer het te dichtbij komt. Ze ontdekt dat ook haar schoonfamilie voordeel heeft gehad van de razzia. In hun oude familie-appartement in Parijs blijkt het Joodse gezin Starzinski tot aan 1942 gewoond te hebben. Julia gaat op zoek naar hun geschiedenis en komt zo steeds dichter bij de waarheid rond wat er precies gebeurd is. Haar zoektocht brengt haar bij nog levende personen, ze rakelt ze dingen op die wellicht beter verborgen hadden kunnen blijven.

Elle s’appelait Sarah neemt een andere insteek dan die eerdere film over de razzia, La rafle. Die film bleef wat oppervlakkig en vooral weinig subtiel. De film van regisseur Gilles Paquet-Brenner gaat daarentegen heel wat dieper. De verhalen van Sarah en Julia – waar zoveel tijd tussen zit – worden harmonieus verweven tot een krachtig geheel en de film laat daardoor blijken waarom films over de holocaust nog altijd zinvol en nuttig zijn. Zeker omdat er weinig beelden zijn van die bewuste dag in 1942, is het noodzakelijk dat dit verhaal op een andere manier levend blijft. Tatiana de Rosnay deed dat door een subtiel en aansprekend boek te schrijven. De acteurs in de film doen dat door hun rol.

Wanneer je vooral actie, spanning of romantiek verwacht kom je bedrogen uit bij Elle s’appelait Sarah. De film kabbelt rustig voort en heeft genoeg aan het dramatische verhaal op zich. Vooral de rollen van actrice Kristin Scott Thomas en het jonge talent Mélusine Mayance vallen op. Scottt Thomas speelt als in zoveel films beheerst en tegelijk met passie. Samen leggen ze geloofwaardig stapje voor stapje de vreselijke gebeurtenissen bloot die tot aan de dag van vandaag hun weerklank hebben.