Beschrijving

Garde à vue is de derde film van regisseur Claude Miller. Na tegenvallende resultaten van zijn laatste film duurde het vier jaar voordat hij een volgende film kon maken, maar deze film werd gelukkig voor hem wel een commercieel en artistiek succes. Garde à vue is in feite weinig meer dan een lange ondervraging door de politie van een vooraanstaand man die ervan wordt verdacht twee kinderen te hebben verkracht en vermoord. De titel van de film komt van de benaming die er in het Franse rechtssysteem is voor de staat van een verdachte waarin deze voor 24 uur kan worden vastgehouden voor ondervraging. In de film, die met vier Césars werd beloond, staan een aantal grote acteurs tegenover elkaar, namelijk Guy Marchand, Lino Ventura, Michel Serrault en actrice Romy Schneider, in wat helaas haar op een na laatste film zou blijken te zijn.

Martinaud is notaris en verdachte in een moordzaak. In een kustplaatsje zijn de lichamen van twee meisjes gevonden, door Martinaud terwijl hij de hond van de buren uitliet. Maar liet hij de hond van de buren wel uit die avond? Tijdens de ondervraging door twee inspecteurs komen steeds meer barstjes in het imago van de onberispelijke notaris. Zo dwaalt het gesprek af naar de relatie tussen Martinaud en zijn vrouw (Romy Schneider). Allengs wordt het gesprek grimmiger en lijkt het erop dat zijn positie wankelt. Hij weet bijvoorbeeld ook niet duidelijk te maken waarom zijn auto aan de kust is gevonden in de omgeving van waar een van de lichamen lag. Wanneer de inspecteur die hem ondervraagt (Lino Ventura) even wordt weggeroepen, neemt de ander het over, maar die weet zijn kalmte niet te bewaren en gaat met Martinaud op de vuist.

Dan komt ook de vrouw van Martinaud op het politiebureau en vertelt ze aan de inspecteur hoe haar relatie met hem was, en vertelt ze ook zaken die de verdenking op haar man steeds meer doen toenemen. Er lijkt steeds minder redding voor Martinaud, alles wijst erop dat hij de twee meisjes heeft misbruikt en om het leven heeft gebracht.

Omdat Garde à vue zich grotendeels op het politiebureau afspeelt zit er op het eerste gezicht weinig actie in de film. Maar de actie speelt zich voornamelijk in de dialogen af. Gedurende de hele film hangt er een soort onderhuidse spanning in de lucht in het constante spel tussen de ondervragers en de verdachte. Met de muziek van George Delerue en de druilerige, mistige sfeer van de film krijgt alles een extra duistere lading. Wat de film naar grote hoogte tilt is het acteerwerk van Ventura en Serrault, die elkaar geloofwaardig aftasten, de inspecteur in zijn zoektocht naar de waarheid, en de notaris in zijn poging om zich te verantwoorden voor zijn leven, een leven dat ogenschijnlijk succesvol is, maar waar onder het oppervlakte van alles mis blijkt te zijn.

Garde à vue is een minimalistisch maar stijlvol en interessant portret van de zoektocht naar de waarheid omtrent een misdrijf. Door bijna de hele film te laten plaatsvinden in de verhoorkamer krijgt het geheel een claustrofobische spanning die maar in weinig andere films uit het genre te zien is.