Beschrijving

De eerste film van regisseur Alexandre Coffre is er een waar veel andere beginnende filmmakers een voorbeeld aan kunnen nemen. Coffre heeft dan ook wel het voordeel dat hij niet helemaal beginnend meer is: hij maakte tot nu toe reclamefilmpjes, onder andere voor Heinz en Maggi. Vandaar misschien ook wel het feit dat er in zijn eerste film een aantal elementen zitten die doen denken aan commercials, zoals een licht absurdistische inslag. Une pure affaire is een bewerking van het korte verhaal ‘Powder‘ van de Britse schrijver Matthew Kneale.

Een doodnormale familie, vergelijkbaar met vele anderen, waarvan het leven wordt gekenmerkt door een gebrek aan geld, dagelijkse frustraties, en ruzies over en weer. Op zijn werk als advocaat laat David Pelame (François Damiens) zich de beste klusjes afpakken door een slimmere collega – en van het leven thuis wordt hij niet vrolijker. De kip van het feestdiner is niet gaar, zijn vrouw Christine (Pascale Arbillot) drijft openlijk de spot met hem en zijn schoonvader kijkt op hem neer. Wanneer zijn vrouw hem voor de kerst een cadeau geeft – terwijl ze hadden afgesproken om elkaar geen cadeaus te geven, vertrekt hij gedesillusioneerd om de hond midden in de nacht te gaan uitlaten.

Tot zover lijkt Une pure affaire nog op zovele andere films over de misère van het leven van een gezin. Tijdens zijn nachtelijke wandeltocht vindt David echter een tas met daarin een aanzienlijke hoeveelheid drugs, evenals een telefoon met de nummers van een groot aantal vaste klanten van een lokale dealer. Waar vrijwel ieder ander ervoor zou kiezen de tas naar de politie te brengen, kiest David voor het grote geld. Zonder het zijn vrouw te vertellen levert hij de vaste klanten hun portie drugs. Van het ene op het andere moment heeft hij ineens geld in overvloed. Dit geeft hem thuis en op zijn werk zoveel zelfvertrouwen dat hij iedereen versteld doet staan. Maar wanneer zijn vrouw, kinderen en schoonvader ook bij het dealen betrokken raken, lijkt het een kwestie van tijd voordat het slecht afloopt voor David.

Une pure affaire vindt zijn inspiratie in de Amerikaanse cinema, zowel in uitvoering als in het plot. Vele andere films (bijvoorbeeld Fun with Dick and Jane) hadden immers al min of meer hetzelfde onderwerp: een familie die – uit armoede of om zo een persoonlijke verandering tot stand te brengen – begint met amorele praktijken, zoals het beroven van een bank, of in dit geval het verkopen van drugs. De film moet het daarbij vooral hebben van het goede spel van de acteurs. François Damiens is op zijn best en weet met zijn gewoonlijke expressiviteit voldoende diepte aan zijn personage te geven. Samen met de wat nerveuze Pascale Arbillot vormt hij het ideale koppel voor deze film.

In zijn debuutfilm laat Alexandre Coffre zien dat hij heel wat in zijn mars heeft. Alhoewel het hem misschien soms nog wat aan een echt vaste, leidende hand ontbreekt – zo wisselt de film nogal onvoorspelbaar af tussen thriller en komedie – is zijn talent duidelijk zichtbaar. Wie het erin wil zien kan zelfs nog zover gaan om te betogen dat Coffre naast een onderhoudende komedie ook een politiek pamflet tegen de armoede en de financiële crisis heeft gemaakt. Maar dan moet je wel heel diep kijken.